บทที่ 46
อีกสักกี่ครั้ง
[ฝะ..ฝากบอกว่าพายโทรมาด้วยนะคะ]
“ใช่รุ่นน้องของหมิงที่เจอกันวันนั้นหรือเปล่า ยังไงเดี๋ยวพี่บอกหมิงให้”
[ตอนนี้พายเป็นแฟนพี่หมิงแล้วค่ะเผื่อพี่แพตยังไม่รู้]
ปลายสายพูดแสดงตัวแต่แพตตี้กลับยิ้มนึกสนุกที่จะต่อปากต่อคำกับคู่สนทนา
“พี่ขอโทษนะที่ไม่รู้ บังเอิญหมิงไม่เคยบอกว่ามีแฟน”
[พี่แพตอาจไม่ได้สำคัญมั้งคะ..พี่หมิงถึงไม่เล่าเรื่องมีแฟนให้ฟัง]
“หึ..ก็คงงั้น หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะว่ามันไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรนักที่พี่ต้องใส่ใจ หมิงเลยเลือกที่จะไม่พูดกับเพื่อนสนิทแบบพี่”
[อ่อค่ะ..งั้นพายฝากพี่แพตด้วยนะคะ ช่วยบอกพี่หมิงโทรกลับหน่อย]
“ได้เลยค่ะ..หรือถ้ามีเรื่องสำคัญมากก็บอกพี่ได้เลยนะ พี่จะได้รีบบอกหมิงเผื่อเร่งด่วน”
[ไม่ด่วนหรอกค่ะพายรอได้ อีกอย่างก็เกรงใจพี่แพตด้วยค่ะ] พะพายเริ่มเสียงสั่นจนแพตตี้รู้สึกได้
“ไม่ต้องเกรงใจพี่กับหมิงไม่เคยมีความลับต่อกันเราคุยกันทุก
