บทที่ 21
อาการออก
กว่าทั้งสองจะออกจากร้านอาหารก็เป็นเวลา 17.30 น. พะพายเริ่มร้อนรนยกนาฬิกาดูเวลาบ่อยจนต้าหมิงที่กำลังขับรถเริ่มสงสัย
“พายเป็นอะไรครับ ดูไม่ค่อยสบายใจ"
“พี่หมิงขับเร็วกว่านี้หน่อยได้มั้ยคะ”
หญิงสาวกระสับกระส่ายมองถนนข้างหน้าอย่างร้อนใจ เป็นกังวลจนลืมความเจ็บใจกลางสาวไปชั่วขณะ
“พี่ไปส่งพายที่บ้านก็ได้นะ จะได้ไม่ต้องกลับไปที่มหาลัยอีก”
“ไม่ต้องค่ะ!!”
พะพายเสียงดังหน้าตาตื่น จนต้าหมิงทนไม่ไหวต้องเบี่ยงรถจอดข้างทาง ก่อนหันมาจ้องพะพายที่นั่งเม้มปากหลุบตาต่ำเขม็ง อาการของเธอทำให้เขาเริ่มพาลคิดไปไกลและกังขาเพราะก่อนออกจากร้านพะพายยังดูปกติ
“พายมีอะไรบอกพี่ได้นะ พี่จะได้ทำตัวถูก พายเป็นแบบนี้พี่ไม่โอเคเลยครับ”
“พายต้องไปถึงมหาลัยก่อนหกโมงนะคะ ขับไปคุยไปได้มั้ย”
“โอเคเอางั้นก็ได้” ต้าหมิงไม่เซ้าซี้ รีบขับรถออกไปด้วยความเร็วตามที่หญิงสาวต้องการ
“............”
“บอกพี่ได้ยั
