สุดที่รักของนักรบ

น้ำหนึ่ง

เสียงเรียกชื่อ น้ำหนึ่ง น้ำหนึ่ง ดัง อยู่ข้างหลัง รุ่นพี่ปีสาม ที่กำลังมุงดู คะแนนสอบกัน ไม่ทันได้หันหลังไปดู เธอ ที่เพิ่งเดินเข้ามา ใบหน้าสวยหวาน ยิ้มกว้างมาแต่ไกล ทำให้ คนที่ได้เห็น ใจเต้นแรง นักศึกษาชั้นปีที่1 ที่เพิ่งมาเรียนที่ตึกนี้ เป็นครั้งแรก กำลังมองหา ห้องเรียน

"ทางนี้จ้า หนึ่ง " กลุ่มสาวๆ ที่มาถึงก่อน กวักมือเรียกเธอ แล้วเธอก็เดินไป ภาพสโลว์โมชั่น วันนั้น มันยาวนานมากกว่า ห้านาที ทั้งที่ความจริงแล้ว เธอเดินผ่านไป ชั่วพริบตา

กระดาษออกแบบ และรายละเอียดต่างๆ ที่วางอยู่ตรงหน้า โต๊ะทำงาน ภายในห้องพัก ทำให้ นักรบ ต้องสะบัดหน้า เรียกสติของตัวเอง เธอเป็นเครื่องบิน ที่อยู่บนฟ้า ส่วนเขาเหมือนหมา ที่มีเชือกมาล่ามขาของตัวเองเอาไว้ คำเปรียบเทียบ ที่เขาคิดมาตลอด ระยะเวลาที่ผ่านมา แต่วันนี้ น้ำหนึ่ง ที่เคยเป็นเครื่องบิน ก็ยังเป็นแบบนั้น แต่เขา ไม่มีเชือกที่ล่ามขาแล้ว

มือที่จับดินสอ บรรจงร่างโครงแบบขึ้นมาอย่าง รวดเร็ว งานที่ได้รับมอบหมายมา ยิ่งเสร็จเร็วเท่าไหร่ โอกาสที่จะได้พบเธอ ก็มีมากขึ้น เท่านั้น และตอนนี้ เขาตั้งใจว่า อยากจะเจอเธอ ให้เร็วที่สุด

โปรเจ็คโรงเรียนกลางดอย จึงถูกร่างขึ้นมา จากความตั้งใจของเขา ที่จะได้ทำงานนี้ ร่วมกับเธอ

ทีมทนายความของพีบีลอร์ เดินออกมาจากห้องพิจารณาคดี ด้วยใบหน้าเรียบเฉย ก่อนจะยิ้มให้กัน เมื่อเดินออกมาหน้าที่ทำการของศาล คดีความวันนี้ ฝ่ายเธอเป็นฝ่ายชนะ และ ได้รับความยุติธรรม อย่างที่สุด การทำงานอย่างหนัก เพื่อช่วยเหลือผู้ที่กำลังมีทุกข์ ได้รับการแบ่งเบา ทำให้ คนที่กำลังยิ้มกว้างอยู่ในตอนนี้ รับสายโทรศัพท์ ด้วยน้ำเสียงสดใส

"สวัสดีค่ะ น้ำหนึ่งค่ะ "

เธอรับสายเบอร์ที่โทรเข้ามา ด้วยน้ำเสียงสดใส จนคนที่โทรเข้ามา เสียอาการ

"สวัสดีค่ะ น้ำหนึ่งค่ะ ได้ยินไหมคะ " เสียงหวานขานรับไปอีกครั้ง

"ครับ ผมนักรบ จาก เอกณัฐ พร็อพเพอร์ตี้ครับ "

"สวัสดีค่ะ คุณนักรบ มีอะไรติดขัดตรงไหนคะ " เธอ ที่กำลังเดินมาที่รถ ปลดล็อกรถ และ วางของเข้าไปข้างใน

"ไม่ติดขัดครับ แต่ผมอยากจะส่งแบบไปให้คุณน้ำหนึ่งได้ดู "

"ว้าว เสร็จแล้วหรอคะ " เสียงเธอตื่นเต้นมาก จนคนที่ทำงานทั้งคืน หายเหนื่อยไปเลย

"ไม่ต้องส่งค่ะ หนึ่งอยู่ไม่ไกลจากที่ทำงานคุณ หนึ่งขอเวลา ไม่เกิน ครึ่งชั่วโมง เอาเป็น สี่สิบนาทีค่ะ แล้วเจอกันนะคะ คุณนักรบ "

เสียงเธอร่าเริงสดใสมาก คนที่ได้รับฟังเสียง ยิ้มออกมา แบบไม่ทันรู้ตัว วางโทรศัพท์มือถือของบริษัท แล้ว นั่งรอด้วยความตื่นเต้น ที่จะได้พบเธอ แบบเป็นทางการ

ประตูลิฟต์เปิดออก ที่ชั้นเกือบจะบนสุด ของอาคารนี้ คนที่รออยู่แล้ว เงยหน้ามอง ด้วยความดีใจ ก่อนจะปรับสีหน้าให้เรียบเฉย เมื่อเห็น ใครบางคน เดินขึ้นมา กับเธอ

ร่างสูงใหญ่ เดินเคียงข้างมากับ หญิงสาวในชุดสีดำสนิท สวมรองเท้าหุ้มส้นเรียบร้อย ทั้งสองคน เดินคุยกันอย่างสนิทสนม และภาพนั้น ก็ทำให้ทุกคนที่เห็น บอกเป็นเสียงเดียวกันว่า เหมาะสมกันเหลือเกิน

"สวัสดีค่ะ " ทนายความสาวยกมือไหว้ พนักงานอาวุโส ที่นั่งกันอยู่ กันก่อนมองมาที่เขา แล้วทำสีหน้านิ่งเฉย

"ท่านประธาน ไม่เข้ามา คุณหนึ่งมาพบคุณนักรบหรอคะ "

เพราะเดาเอาว่า ต้องมาเพราะเรื่องโรงเรียน

"ค่ะ หนึ่งมาเรื่องโรงเรียน คุณนักรบโทรไป หนึ่งก็เลยรีบมา " เธอบอกกับเลขาของท่านประธาน และเดินมากับ ชายหนุ่มวัยไล่เลี่ยกัน

"ไม่ลงรูปผู้ชาย แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ไม่คบใคร " ความตื่นเต้น ความดีใจ เกือบสี่สิบนาที หายวับไปในพริบตา เมื่อเห็นเธอเดินมากับ กับใครอีกคน

"สวัสดีค่ะ คุณนักรบ " เสียงหวาน เอ่ยทักทายและยกมือไหว้เขา มือบอบบางสวมแหวนวงเล็ก 2 วง ที่นิ้วกลาง และนิ้วชี้ คนช่างสังเกตมองมือ และมองใบหน้าสวยหวาน ด้วยความตกตะลึง นี่แหละ แบบนี้แหละ ที่รอคอยมานานแสนนาน นักรบ บอกกับตัวเอง แล้วก็รับไหว้ คนข้างๆเธอ ที่มาด้วยกัน

"สวัสดีครับ คุณนักรบ ผมชื่อ พล เป็นเพื่อนน้ำหนึ่ง " เพื่อนร่วมรุ่น ที่บังเอิญเจอกันที่ศาล และอยู่ในไลน์กรุ้ป เดียวกัน จึงขอตามมาด้วย แบบความบังเอิญ

"ครับ ผมนักรบ " เสียงที่ตอบรับ สั่น แหบพร่า แบบที่ไม่ค่อยเป็นมาก่อน

"เชิญ ที่ห้องประชุมค่ะ พี่จัดการให้แล้ว " เลขาผู้ทรงประสิทธิภาพ เปิดห้องประชุมเล็กให้ทันที ชายหนุ่มสองคน มองหน้ากัน และเดินตามหญิงสาว เข้าไปในห้องประชุมเล็กด้านใน

"กระดาษขนาดใหญ่ ที่ร่างแบบเอาไว้เรียบร้อย ถูกส่งมอบให้เธอ ในทันทีที่เข้าไป ดวงตาเป็นประกายที่ทำให้คนมอง ใจเต้นแรงอีกครั้ง เธอชอบอะไรแบบนี้ใช่ไหม ชอบงานที่เสร็จเร็ว และงานที่เรียบร้อย ถ้าเธอสั่ง ถ้าเธอต้องการ เขาพร้อมจะทำให้เธอ

"ตรงนี้ เป็นอาคารเรียน โรงอาหาร ห้องน้ำ และ สนามเด็กเล่น " เขาวางเลย์เอ้าท์ ให้เธอเรียบร้อย ภายในเวลาเพียง 24 ชั่วโมง ทุกอย่างก็เสร็จแล้ว

"คุณนักรบ " เสียงเธอ ที่เรียกเขา มันทำให้เขา หายเหนื่อย ไปหมด การอดนอน ทั้งคืน และทำงานจนไม่ได้พักกลางวัน แต่มันได้ผลดีเกินคาด

"หนึ่งชอบมาก มากๆเลยค่ะ แต่ว่า ต้องขอส่งแบบนี้ ไปให้เพื่อนดูก่อนได้ไหมคะ คุณนักรบจะโอเคหรือเปล่า " เธอถามเสียงเบา แล้วเงยหน้ามองเขา ด้วยแววตา อ้อน แบบนี้ นักรบจะไปไหนรอด

"วาก็คงชอบ มันดีมาก แบบไม่มีที่ติเลย " ชายหนุ่ม อีกคน บอกออกมา แล้ว มองรายละเอียดทุกอย่าง ด้วยความพอใจ

" ขอตัวไปเข้าห้องน้ำ หน่อยนะครับ " ชัยพล ลุกขึ้นเดินออกไป ข้างนอก ปล่อยให้เพื่อน อยู่กับชายหนุ่มอีกคน ตามลำพัง

"ผมเข้ามาทำโปรเจ็คนี้ เป็นงานแรก ท่านประธาน จะดูฝีมือการทำงานของผม ถ้ายังไง คุณหนึ่ง คอมเม้นมาเลยนะครับ จะปรับแก้ตรงไหน บอกมาได้เลย " เขาบอกเธอ เสียงนุ่มนวลลงไปอีก สายตาที่มองเธอ ไล่ลงมาจากหน้าผาก ขนตาเส้นเล็ก สันจมูก แก้มสีชมพูพีช และริมฝีปากบาง มือเรียวเล็ก และเล็บสีชมพูใส

"ชอบค่ะ ไม่มีอะไรติ มีแต่คำว่าชอบคำเดียว "

เธอเงยหน้าขึ้นมา สบตากับเขา และมองหน้าเขาที่กำลังมองหน้าเธอ วินาทีนั้น เหมือนหัวใจจะหยุด โลกหยุดหมุนไปเพียงเสี้ยวนาที นักรบมองหน้าเธอ แล้วยิ้มออกมา

"ครับ ผมก็ชอบ เหมือนกัน "