“เอ่อ...” อนันตาพูดไม่ออก ไม่รู้จะบอกลูกยังไงดี ได้แต่มองค้อนคนตัวโต แล้วเลยพาลโทษว่าเขานั่นแหละที่เป็นต้นเหตุพาเธอหัวใจจะวาย “ฉันไม่อยากพูดกับคุณแล้ว”
แต่อนันตาไม่รู้ตัวว่าตอนนี้ร่างเพรียวบางที่เนื้อผ้าแนบลู่ไปกับเรือนร่างที่ยังน่ามองไม่เปลี่ยน ได้กลายเป็นอาหารตาให้คนตัวโตมองแล้ว โคล์รู้สึกปากคอแห้งผากทันทียามเห็นทรวดทรงที่ซ่อนอยู่ใต้ชุดเดรสผ้าซีฟองสีงาช้าง ทำให้นึกถึงวันคืนเก่าๆ ขึ้นมา เขาจำได้ว่าถึงอนันตาจะผอม แต่หน้าอกนั่น เขารับประกันได้ว่ามันเกินสามสิบหกนิ้วแน่ๆ
“ฉันว่าเธอไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำมาดีกว่าไหม แล้วค่อยลงมาใหม่ ฉันจำเป็นต้องสอนลูกๆ ว่ายน้ำ การว่ายน้ำคือทักษะที่เด็กทั่วไปควรจะทำได้ อย่างน้อยเขาจะได้ช่วยตัวเองได้หากตกน้ำ”
น้ำเสียงดุๆ กับคำพูดของเขามีเหตุผล ทำให้อนันตาหน้าม่อย เธอรู้ว่าการว่ายน้ำเป็นทักษะจำเป็นที่เด็กควรเรียนรู้ แต่ที่ผ่านมาเธอก็จำเป็นต้องกันเงินน้อยนิดไว้ใช
