“อาจารย์ปรัชญ์ก็ผอมแห้ง ไม่ค่อยล่ำบึก กินผักเยอะๆ หน่อยนะคะ จะได้เพิ่มวิตามิน”
ลินินตักไข่เจียวกุ้งสับใส่จานเขาคืน แล้วยังตักบล็อกโคลี่ที่เขาเกลียดแถมให้
“อื้อ... ผักหวานกรอบอร่อยดีครับ ฝีมือของด็อกเตอร์นี่ ใครกินก็ติดใจ”
ปรัชญ์ตักบล็อกโคลี่มาเคี้ยวตุ้ยๆ ไม่ยอมให้หญิงสาวได้ใจว่าแกล้งเขาได้ ถึงจะไม่ชอบกิน แต่ไม่ได้หมายความว่ากินไม่ได้สักหน่อย ยายผ้าป่านอย่าคิดว่าจะแกล้งเขาสำเร็จ
“วันนี้ตาปอนด์ยอมกินผัก สงสัยฝีมือของหนูป่านจะอร่อยจริง ทั้งสวย ทั้งเก่ง การบ้านการครัวครบเครื่องแบบนี้ป้าชักอยากได้เป็นลูกสะใภ้เสียแล้วสิ”
เปรมใจเห็นสองหนุ่มสาวหยอกกัน ก็แกล้งพูดดักคอ แล้วอมยิ้มเมื่อเห็นแก้มของลินินแดงเรื่อขึ้นมา ส่วนเจ้าลูกชายสำลักข้าวติดคอจนต้องยกน้ำขึ้นดื่ม สีหน้าดูมีพิรุธน่าสงสัย
“โอ๊ย! แม่ครับ บุญวาสนาผมคงไม่พอหรอกครับ ผมไม่ได้หล่อ รวย เหมือนคนอื่นเขา”
พอหายสำลักปากเสียๆ ก็เริ่มท
