หลังจากวันนั้นปรัชญ์เงียบหายไปร่วมสิบวัน ทำให้ลินินคลายใจคิดว่าเขาคงไม่มาตอแยเธออีก หญิงสาวลดความระแวงลงใช้ชีวิตเป็นปกติเหมือนที่เคยเป็นมา วันนี้เธอมีนัดตรวจครรภ์ที่โรงพยาบาล จึงบอกให้นางจันทร์ฟองเรียกคนขับรถพาไปส่ง
“นี่นายมาค่ะ เป็นคนสวนที่เพิ่งรับมาใหม่ค่ะ ขยันมากค่ะ ทำงานเก่ง เห็นว่าขับรถคล่องป้าเลยเรียกมาขับรถให้คุณป่าน”
นางจันทร์ฟองแนะนำคนสวนคนใหม่ให้ลินินรู้จัก ผู้ชายคนนี้มาสมัครเป็นคนสวนเมื่อสามวันที่ผ่านมา ทำงานคล่องแคล่ว จึงเรียกใช้บ่อยๆ
“รบกวนนายมา ไปส่งฉันที่โรงพยาบาลหน่อยนะจ้ะ” ลินินทักทายลูกจ้างคนใหม่
“ครับ เชิญทางนี้ครับผมเอารถมาจอดรอไว้เรียบร้อยแล้วครับ”
นายมาตอบด้วยภาษาไทยสำเนียงเหนือ เรียกรอยยิ้มจากลินิน เธอให้คนงานพูดภาษากลางแทนภาษาพื้นเมืองในยามต้อนรับลูกค้า พนักงานหลายคนยังติดสำเนียงท้องถิ่น ฟังดูน่ารักดี
“ขอบใจมากจ้ะ”
ลินินเดินขึ้นรถที่จอดรออยู่ นางจ
