.“โธ่... ป่าน สิ่งที่แม่ของเธอทำกับมัส มันไม่ใช่สิ่งที่ใครจะอภัยง่ายๆ นะ” ปรัชญ์พยายามอธิบาย
“ใช่ แม่ฉันทำร้ายมัส แต่ท่านทำร้ายนายด้วยเหรอ นอกจากด่าแล้วแม่ของฉันเคยทำร้ายนายกับป้าเปรมอะไรบ้าง นายเกลียดท่านแค้นท่านเพราะมัสใช่ไหม แล้วลากฉันมาชดใช้แทนท่าน ย่ำยีเหยียดหยาม ให้ฉันตกต่ำ ข่มเหงฉันเหมือนไม่ใช่คน ใช้ฉันเป็นนางบำเรอความต้องการของนาย ทำให้ฉันด้อยค่ายิ่งกว่าโสเภณีราคาถูก”
น้ำตาของลินินไหลรินออกมาอย่างเจ็บช้ำ ทุกการกระทำของปรัชญ์ล้วนเลวร้าย เธอเหมือนคนโง่ที่ยอมให้เขารังแก แลกกับความรักแสนเจ็บปวดให้หัวใจตัวเอง ในวันที่เขามาหาวันที่เขาขอโทษเธอกับเธอ บอกเล่าว่าเขารู้สึกยังไงกับเธอ ลินินคิดว่าทุกอย่างจะดีขึ้น เขาคงจะยอมให้อภัยแม่ของเธอ แต่เมื่อเกิดเหตุการณ์เกี่ยวกับมัสลินอีก เขาก็เย็นชาใส่ ด่าทอต่อว่ามารดาเธอ เลือกข้างว่าจะอยู่ข้างมัสลิน ปล่อยให้เธอต้องเผชิญความเจ็บปวดเพียงลำพัง ความเกล
