“คุณลูกค้าคะ ดิฉันเป็นเจ้าของรีสอร์ตแห่งนี้ค่ะ”
ลินินได้รับรายงานจากพนักงานต้อนรับว่ามีลูกค้ามาโวยวายเรื่องไม่มีห้องพัก จึงต้องมาคุยกับลูกค้าด้วยตัวเอง เธอหาทางออกให้ลูกค้ารายนี้ได้แล้ว หลังจากหาห้องพักให้เขาได้
“คุณลูกค้า... อ๊ะ นายปอนด์”
หญิงสาวอุทานด้วยความตกใจ เมื่อลูกค้าเจ้าปัญหาหมุนตัวมามองเธอ เผลอถอยหลังจนเกือบสะดุดล้มโชคดีที่พนักงานที่เดินตามมาช่วยพยุงไว้ได้ทัน พร้อมกับร่างสูงของ ปรัชญ์ลุกพรวดตรงมาหา เขาถือวิสาสะประคองร่างอุ้ยอ้ายของเธอไว้ แขนโอบรอบเอวกลมมืออีกข้างจับข้อมือเธอไว้ พามานั่งที่เก้าอี้
“ไม่ระวังตัวเลยนะ ไม่ห่วงตัวเองก็ห่วงลูกบ้างสิ”
เขาดุเธอ ขอบตาร้อนผ่าว ขณะกวาดมองทั่วร่างอวบอิ่มของว่าที่คุณแม่คนใหม่อย่างตื้นตัน
“ปล่อยฉันนะ มากอดไว้ทำไม ฉันอึดอัดนะ”
ลินินผลักไสเขาออกห่าง นาทีแรกที่เห็นหน้าเขาเธอตกใจจนตั้งสติไม่ทัน ตอนนี้เธอยังใจเต้นแรงไม่หาย อีกฝ่ายมาแบบไ
