ไม่รู้ว่าเพราะความโกรธที่ติดพันไปหรือไม่ เมื่อหลับลึกลงไปจึงฝันเห็นภาพมากมาย ในฝันนั้นนางเห็น
ภาพศพผู้หญิงคนหนึ่งนอนหมดลมหายใจอยู่ชายป่า นางตกใจอยากเข้าไปดูใกล้ๆ ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่นางก็ไม่สามารถบังคับเท้าให้เดินไปอย่างใจนึก ได้แต่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ ผ่านไปหลายชั่วยามจึงมีคนเดินผ่านบริเวณนั้นมา
คนที่เดินผ่านมาเป็นบุรุษ หน้าตาธรรมดาแต่สวมชุดราคาแพง ชายคนนั้นเพียงตวัดตามองก็เบ้หน้ารังเกียจ “หน้าตาก็สวย แต่ไม่มีลมหายใจแล้ว จะมีประโยชน์ใดเล่า”แล้วเดินผ่านไปไม่หันกลับมามอง
หลินหลินได้แต่คิดอย่างโมโหว่าบุรุษคนนี้ช่างไร้น้ำใจนัก จะช่วยทำศพให้ศพไร้ญาติก็ไม่ได้ แล้งน้ำใจเป็นที่สุด
ผ่านไปอีกหลายเค่อก็มีบุรุษหน้าตาหล่อเหลาดูสุภาพผ่านมาอีกคน นางเห็นบุรุษคนนี้เดินเข้ามาใกล้ มองดูศพที่นอนอนาถด้วยสายตาเวทนา เขาถอดเสื้อคลุมด้านนอกแล้วคลุมศพให้ มองอีกครู่ “น้องหญิงช่างน่าสงสารนัก แต่ข้าจำเป็นต้อ
