ฉินจิ้นเหอมองจ้องพี่ชายที่ทำแต่เรื่องชั่วช้าโสมมมาตลอด เขาส่ายหน้าก่อนพูดขึ้นเสียงเนิบช้าแต่หนักแน่น ฉินจิ้นเหอเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าโอรสสวรรค์
ฉินซือเฉิงพยายามรักษาสีหน้าให้หนักแน่นแต่ทำไม่ได้เลย
“เสด็จพี่ ท่านลงจากบัลลังก์ดีๆ เถิด ถือว่าข้าขอร้อง ในฐานะที่อย่างน้อยเราเป็นพี่น้องกัน ข้าไม่อยากทำร้ายท่านไปมากกว่านี้”
ฉินซือเฉิงหัวเราะ “เจ้าไม่อยากทำร้ายข้าหรือ เจ้าทำมันไปแล้วต่างหาก เจ้าคิดแย่งชิงบัลลังก์ของข้าและยังจะแย่งเมียของข้าอีก”
“ข้าไม่ใช่เมียของท่าน” หลินหลินดันกายลุกขึ้น รีบลุกขึ้นมาอธิบายเสียงดัง นางไม่มีทางยอมให้เขาพูดเรื่องไม่จริงออกมา “ท่านย่อมรู้ดีแก่ใจ ข้าไม่เคยคิดให้ร่างกายของข้าเกลือกกลั้วกับคนชั่วช้าอย่างท่าน ท่านทำตามที่ท่านอ๋องเก้าบอกเถิด ลงจากบัลลังก์มังกรไปแต่โดยดี”
ฉินซือเฉิงได้ฟังก็เพิ่งเข้าใจกระจ่างแจ้ง นางกับอ๋องเก้ารวมหัวกัน นิ้วมือสั่นระริกชี้หน้านาง “นี่เจ
