“อะไรนะ!” หลินหลินไม่อยากจะเชื่อเรื่องแบบนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้วหรือ “หม่อมฉันขออ่านบันทึกนั่นได้หรือไม่”
“ตามกฎมณเฑียรบาลย่อมไม่ได้”
หลินหลินฟังแล้วหุบยิ้ม หน้าซีดลง เวลานี้ฉินจิ้นเหอคือฮ่องเต้ เขาคงทำตามอำเภอใจไม่ได้ นั่นก็ถูกแล้ว
คนเจ้าเล่ห์มองนางด้วยแววตาอบอุ่น “แต่คนอย่างข้าชอบแหกกฎ เจ้าไม่รู้หรือ ข้าจะให้เจ้าอ่านประวัติของฮองเฮาหนิงซูเยว่ และการเดินทางข้ามกาลเวลาของฮ่องเต้ พระองค์เขียนในบันทึกว่าเคยเดินทางไปฮันนีมูนกับฮองเฮายังสถานที่แห่งหนึ่งมีชื่อว่า กรุงเทพฯ เจ้าเคยได้ยินหรือไม่”
“กรุงเทพฯ เป็นเมืองหลวงของประเทศไทยเพคะ ประเทศไทยเป็นเพื่อนบ้านของเรา เป็นประเทศที่สวยงาม สงบร่มเย็น หม่อมฉันเคยเดินทางไป และมีเพื่อนอยู่ในประเทศไทยหลายคน”
คนเจ้าเล่ห์ของหลินหลิน ยอมแหกกฎทั้งหมดก็เพื่อนาง บันทึกของฮ่องเต้วางลงบนมือของหลินหลิน ดวงหน้าหวานเปลี่ยนเป็นสีแดงแข่งกับผลท้อสุกในอุทยาน มือเล็กขอ
