หลินหลินใช้เวลาพักใหญ่นั่งพิงที่ใต้ต้นท้อโดยมีใครคนหนึ่งนั่งมองนางอยู่เงียบๆ ใบหน้าที่ลอบมองนางขรึมลงเล็กน้อยอย่างใช้ความคิด เรื่องนี้เป็นเรื่องเหลือเชื่อนัก แต่ใช่ว่าพระองค์จะไม่เคยพานพบเรื่องเหลือเชื่อมาก่อน เมื่ออายุได้สิบสองพระชันษา พระองค์มักจะฝันเห็นศพสตรีนางงดงามอรชรราวกับเทพธิดาบนสวรรค์หลงมานอนหลับบนโลกมนุษย์
ทว่าบุรุษหนุ่มในความฝันสวมใส่อาภรณ์งดงามกำลังเข้าไปปลุกนาง เขากลับพบว่านางไม่ได้มีลมหายใจอีก เขาใช้สองมือขุดดินฝังร่างนาง ผ่านไปสักพัก สองมือนั้นชุ่มไปด้วยเลือด จนกระทั่งหลุมนั้นมีความยาวและกว้างพอจะอุ้มนางลงไปนอนราบ ชายหนุ่มผู้นั้นออกไปเก็บดอกไม้ป่า เลือกดอกที่สวยที่สุด เขาวางมันไว้บนหลุมศพของนางพร้อมตั้งจิตอธิษฐาน
‘ชาตินี้ข้าเจอเจ้าช้าไป ชาติหน้ามีจริง ขอให้เราเกิดมาพบกัน แล้วข้าจะรักเพียงเจ้าผู้เดียว ไม่ให้เจ้าต้องพบเจอสภาพน่าเวทนาเช่นนี้’
ไม่น่าเชื่อ หญิงในความฝันของเขา
