“ไปเถิด ไปรับโทษจากพระสวามีของเจ้า ข้าบอกจะโบยเจ้า วันนี้เจ้าก็ต้องถูกโบย ข้าได้ยินมาว่าเลยจากลานดอกเหมยตรงนี้ไป มีตำหนักชมบุปผา สร้างขึ้นไว้สำหรับฮ่องเต้และฮองเฮาเพื่อมาพักผ่อนหาความสำราญระหว่างประพาสชมอุทยาน ที่นั่นเหมาะกับการลงโทษเจ้ามาก”
ฉินจิ้นเหอเป็นฮ่องเต้แบบไหนกัน ไม่เคยคิดทำตามขนบธรรมเนียมบ้างหรือ
“ฝ่าบาทเพคะ ปกติฮ่องเต้พระองค์อื่นหากต้องการให้สนมชายาในวังหลังรับใช้มักจะพลิกป้ายและจุดโคมที่ตำหนักของนางที่ต้องการให้รับใช้”
“เจ้าพูดมาก็ถูก แต่สำหรับฮองเฮาแล้วเป็นข้อยกเว้น เมียหลวงต้องยิ่งใหญ่ ไม่ต้องมีพิธีรีตองใดๆ ข้าอยากได้เจ้า ข้าจะอุ้มเจ้าไปแบบนี้ ไปรับโทษจากข้าดีกว่า”
ดวงหน้าน้อยแดงระเรื่อร้อนผ่าวอยู่เหนือการควบคุม เมื่ออ้อมกอดแข็งแรงช้อนรวบร่างนางจนลอยลิ่ว
“คนเจ้าเล่ห์ ข้าคิดว่าท่านไม่ได้รู้มาว่าในอุทยานมีตำหนักชมบุปผา แต่ท่านวางหมากหาเรื่องและสถานที่ลงโทษข้าเอาไว้แล้วมาก
