“ข้า” นางอึกอัก นางยอมรับว่าอยากทวงความยุติธรรมให้จางชิงหลิน ด้วยการเปลี่ยนฮ่องเต้เสียใหม่คนชั่วแบบนี้ไม่สมควรครองแผ่นดิน “เอาละท่านไม่ต้องพูดมาก ตอบข้าหน่อยคังกงกงค้าขายอะไรในราชสำนักบ้าง” แล้วนึกขึ้นได้ ถ้าให้นางเดาก็น่าจะเป็นซื้อขายตำแหน่ง แล้วยังมีอย่างอื่นอีกด้วยหรือไม่
ระหว่างที่นางกำลังครุ่นคิด ฉินจิ้นเหอกระตุกม้าเข้าไปใกล้ หรี่ตามองก่อนจะทำในสิ่งที่หลินหลินไม่คาดคิดมาก่อน มือหนาแข็งแรงช้อนอุ้มร่างบอบบางขึ้นนั่งบนหลังม้าอย่างรวดเร็ว หลินหลินร้องได้คำหนึ่ง ตัวนางก็ลอยละลิ่วมาอยู่บนหลังม้า ภายใต้อ้อมกอดของบุรุษหนุ่มสูงศักดิ์
“ปล่อยข้าลงนะ”
“เจ้าฉลาดแบบนี้ควรเป็นคู่ขา ไม่ใช่สิคู่ค้า เราจะไปตกลงเรื่องทำการค้ากันดีกว่า ข้าไม่อยากเอาเปรียบเจ้า เดี๋ยวเจ้ามายืนร้องประกาศปาวๆว่าข้าลงทุนน้อยแต่ได้ผลกำไรมาก ข้ายิ่งรู้สึกอาย งั้นไปตกลงเรื่องผลประโยชน์กันให้ชัดเจน เรื่องสำคัญเช่นนี้ไม่ควรยืน
