หลายวันผ่านไป
อ๊วกกก
อาการที่กักเก็บไว้เริ่มแสดงรีบออกมา
นามิอาเจียนบ่อยเธอกินอะไรไม่ได้เนื่องจากแพ้ท้องอย่างหนัก คุณยายพยายามหายามาระงับแต่ตอนนี้ผลของมันชะงัก
"ยาย ฮึกกก" นามิจับมือเหี่ยวย่นตามวัยของยาย "หนูกลัว ก..กลัวว่าเขาจะพรากลูกไป"
"ถึงเวลาตัดสินใจแล้วนะ เธอจะอยู่ที่นี่เพื่อให้ท้องป่องจนทุกคนสังเกตเห็นหรือว่าจะหนีไปซะตอนนี้"
"ถ้าหนูข้ามไปเขตนั้นได้ก็พอใช่ไหมคะ..ใช่ไหม"
"ยายก็รับประกันไม่ได้หรอกนะ แต่เราต้องเสี่ยง"
นามิตัดสินใจอยู่นานแเธอเดินรอบห้องกระสับกระส่าย ก่อนที่จะหยุดอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ มองตัวเองที่ท้องนูนออกมาเล็กน้อย เนื่องจากเป็นคนตัวเล็กผอมจนเห็นได้ชัดเจน
โต๊ะอาหาร
"วันนี้ท่านอาชาไปไหน" เนตรถามคนรับใช้ตัวเอง
"มีประชุมที่บ่อนใหญ่น่าจะกลับมาวันพรุ่งนี้ค่ะ"
"ส่งคนของเราติดตามไปเผื่อว่ามันจะมีอีหน้าด้านตัวไหนมายุ่งกับสามีของฉัน"
"รับทราบค่ะ"
คำพูดที่จริงจังพร้อ
