ครึ่งชั่วโมงต่อมา
นามิสูดลมหายใจเข้าลึกตอนนี้ถึงเวลาเปลี่ยนกะ
ชายฉกรรจ์ทุกคนจะต้องหมุนเวียนเปลี่ยนเวลาซึ่งจะมีคนใหม่เข้ามาเฝ้าแทนตามกำหนด
นามิเห็นช่องว่างที่พวกเขาเดินออกไป เธอรีบสะพายกระเป๋าแล้วย่องฝ่าความมืดทั้งต้นญาติที่สูงเหนือเอว ทางปีนสูงชันอีกทั้งกำแพงไม่มีให้เกาะ จึงต้องใช้เชือกโยนไปอีกฝั่งแล้วดึงรั้งตะของอเกาะขอบปูน
"ช่วยด้วย ชะ ช่วยด้วย ฮือออ"
"เนตร!!!!"
อาชากลับมาถึงเห็นภาพสุดน่าเวทนาใบหน้าสวยโชกไปด้วยเลือดพร้อมกับดวงตาที่หายไป
เขามองไปรอบกายปรากฏว่าผู้เฝ้าหน้าห้องคนรับใช้ถูกวางยาสลบเหมือนกันทุกคน
'นามิ'
สัญชาตญาณของความรักเขาสั่งให้ลูกน้องพาเนตรออกไปหาหมอทันที ส่วนตัวเองวิ่งขึ้นไปห้องด้านบน แต่ว่างเปล่ากลับไม่เจอใคร
"นามิ!!" อาชาตะโกนอย่างสุดบ้าคลั่ง "เธออยู่ที่ไหนตอบฉันหน่อย"
ตึก ตึก
ฝีเท้าของใครบางคนตรงเข้ามาอาชาหันขวับปรากฏว่าเป็นลูกน้องคนสนิท
"คนของเราในบ้านถูก
