หลายชั่วโมงจากนั้น
อาการฟักฟื้นหลังสลบเริ่มอยู่ตัว ผู้ดูแลปรับเตียงให้นามิในท่านั่ง ก่อนที่ตัวเล็กจะกวาดสายตาไปรอบห้องพร้อมเอ่ยคำถาม
"ที่นี่ที่ไหน?"
"เดี๋ยวคุณทานยาตามหมอสั่งจากนั้นรอสักครู่นะคะ"
"ยา..หมอ .."
"ใช่ค่ะทำใจให้สบายคุณปลอดภัยดี"
ท่าทีคนพวกนี้ดูเป็นมิตรมีรอยยิ้มสดใสอีกทั้งบรรยากาศก็โล่งโปร่งสบายก่อนประตูจะถูกใครบางคนผลักเข้ามา
"ดีจังที่คุณยังไม่ตาย" น้ำเสียงนุ่มเดินมาพร้อมเสื้อคลุมกาวน์สีขาวจะว่าคล้ายหมอก็ไม่เชิงเพราะไม่มีตราสัญลักษณ์ของโรงพยาบาล "ถ้าหากคุณไม่ฟื้นผมจะโดนตัดมือแน่ ฮ่าๆ"
"ขอโทษนะคะคุณเป็นใคร"
"เป็นหมอเถื่อน และ ที่สำคัญเป็น..เพื่อนสนิทของมาเฟียที่เช่าคุณมา"
"____"
ทุกอย่างยิ่งทำให้นามิสับสน สภาพยิ่งกว่าถูกรถชนยังมีคนสนใจจะเช่าเธอ?
"อ๋อออ ผมลืมแนะนำตัวไป ผมชื่อวาย เรียกว่าวายหรือใครๆ เรียกว่าหมอวาย"
"ฉันถูกเช่ามาเหรอคะ..ทำไมเจ้าของถึงยอม"
"จะว่ายังไงด
