เวลาผ่านไป
ทุกอย่างปกติ อาชากับอาชิต้องบินไปต่างประเทศบ่อยเนื่องจากคำสั่งของท่านพ่อ เหลือเพียงเนตรสินีกับนามิที่ต้องอยู่ที่นี่
"ฉันอยากกินอาหารฝีมือเธอบ้าง" เนตรจ้องมองนามิ "อยากรู้ว่านอกจากเป็นโสเภณีเธอทำอย่างอื่นเป็นอีกไหม"
"ที่นี่มีพ่อครัวแม่ครัวฝีมือดีมากรสชาติไม่ถูกปากคนหรือคะ? หรือชอบแต่ของต่ำ"
"นี่!! แกกล้าพูดจาหยาบคายกับฉันเหรอ อย่าลืมสิ่งที่ตัวเองเป็น ก็แค่โสเภณีที่เลื่อนขั้นมาเป็นเมียน้อยมาเฟียอย่างท่านอาชาก็เท่านั้น"
รอยยิ้มเย้ยหยันบนลิปสติกสีแดงเจิดจ้าทำให้นามิกัดฟันกรอด คำดูถูกทิ่มแทงใจแต่ยังไม่เจ็บเท่าบนดวงตานั้นเป็นของใครที่เธอรู้จัก
"ขอถามหน่อยได้ไหมคะ" นามิกลั้นใจพูด "ดวงตาของคุณสวยมากไม่ทราบว่าเหมือนพ่อหรือว่าเหมือนแม่คะ"
"นี่เธอยังไม่รู้สินะ..ว่าฉันประสบอุบัติเหตุจนต้องเปลี่ยนดวงตาใหม่ แต่ก็นั่นแหละอะไรที่ฉันไม่ถูกใจก็ย่อมไม่ต้องการ ดวงตาคู่นี้สวยมากมันคู่ควรกับผู
