สะใภ้ใหญ่บ้านหู กินต่อไม่กี่ลูกก็ยอมปล่อยมืออย่างเสียดาย นางต้องนำไปให้บุตรชายทั้งสองและผู้อาวุโสในเรือนกินก่อน หากเหลือนางถึงจะกินเพิ่มได้ ชีวิตลูกสะใภ้ก็เป็นเช่นนี้
พอส่งสะใภ้ใหญ่บ้านหูกลับไปแล้ว เฟยเถานางก็เริ่มทำความสะอาดเรือนด้านในและด้านนอกหนึ่งรอบ แล้วเข้าไปล้างตัวภายในมิติ
“ไป๋ไป๋ ข้าอยากลงไปเล่นน้ำในลำธาร เจ้าอยากไปด้วยหรือไม่”
“ไม่ขอรับ ข้าไม่อยากเห็นสิ่งที่ไม่ควรเห็น”
“เหอะ เจ้ากระต่ายน้อย...ทำเหมือนเจ้าไม่เคยเห็นข้าเปลี่ยนเสื้อผ้าไปได้”
“นะ นั่น ตอนนั้น...ข้ายังไม่มีความคิดมากถึงเพียงนี้”
“เอาเถิด ข้าเหนียวตัวจะแย่”
นางทำความสะอาดเรือน จนเนื้อตัวมีแต่เหงื่อ จึงรีบไปแช่น้ำในลำธารเย็นๆ ให้สบายตัว
ความเย็นสบายของน้ำในลำธาร ทำให้เฟยเถานางดำผุดดำว่ายอยู่เป็นนานกว่าจะยอมขึ้น
“นะ นาย นายหญิง ท่านรีบไปส่องคันฉ่องเร็วขอรับ” ไป๋ไป๋ เห็นเฟยเถาเดินกลับมาที่เรือน มันก็ร้องเสียงดังด
