อาซือเห็นท่าทางลังเลของเฟยเถา จึงวางร่างของซิงเหยี่ยนลง แล้วเดินไปคุกเข่าต่อหน้านางอย่างไม่ลังเล
“ได้โปรด แม่นางฟาง หากท่านยอมช่วยชีวิตนายท่านของข้า ไม่ว่าสิ่งใดข้ายอมแลกได้ทั้งหมด”
“...” เฟยเถาไม่รู้ว่านางจะช่วยเหลือเขาได้อย่างไร แต่เมื่อนึกถึงน้ำวิเศษที่อยู่ภายในมิติ นางก็เม้มปากแน่นอย่างกังวล
“สาบาน เจ้าสาบานกับข้ามา ไม่ว่าเจ้าเห็นสิ่งใด หรือคุณชายหยางตื่นมาเห็นสิ่งใด ห้ามพูดกับผู้ใดเป็นอันขาด” แววตาของเฟยเถาสั่นกลัว
“ข้าน้อยสาบานต่อหน้าฟ้าดิน ไม่ว่าพบเจอเรื่องใด จะไม่มีทางหลุดออกจากปากข้าน้อยเด็ดขาด หากผิดจากที่สาบาน ข้าน้อยยอมตายไร้ดินกลบหน้า”
เฟยเถาหลับตาลง ก่อนจะถอนหายใจออกมา นางถลึงตามองตัวต้นเรื่องที่พาคนมาหานางถึงเรือน กลับมาแล้วเป็นเช่นนี้ ไม่ควรกลับมาเลยจะดีเสียกว่า
เจียวเหอเหมือนจะรู้ความในใจของเฟยเถา เขาเดินไปจับตัวอาซือไว้ เมื่อเฟยเถาจับแขนเจียวเหอ ทั้งหมดก็มาปรากฏตัวภ
