เฟยเถา นางออกไปที่เรือนตระกูลหู เพื่อขอให้หูเจี้ยนพานางเข้าเมือง
“เจ้าจะเข้าเมืองยามนี้หรือ”
“ใช่แล้ว ข้าเห็นว่ายังพอมีเวลา กลับมาคงถึงหมู่บ้านก่อนฟ้าจะมืด”
“เจ้าจะไปตามหาอาเหอหรือ”
“ข้าจะไปตามหาเขาเพื่ออันใด ข้าจะไปซื้อของเสียหน่อย”
“หากเขาไม่กลับมาเล่าเถาเถา เจ้าจะต้องอับอายมากเพียงใด เจ้าลองคิดไต่ตรองดูในสิ่งที่ข้าพูดดีหรือไม่”
“พี่เจี้ยน ข้าขอบคุณความหวังดีของท่าน แต่ข้าไม่เหมาะที่จะเป็นภรรยาของท่านจริงๆ ท่านต้องได้สตรีที่ดีกว่าข้าแน่”
“เถาเถา อีกไม่กี่ชั่วยามฟ้าจะมืดแล้ว อาเหอคงไม่กลับมาแล้ว เจ้า...”
“ไม่กลับก็ดี ท่านคิดว่าข้ารอเขาหรือ” เฟยเถานึกถึงใบหน้าของเจียวเหอนางก็กัดฟันแน่นกดข่มอารมณ์โมโหเอาไว้ “ถ้าเขาไม่กลับมา ข้าก็เพียงแค่หาบุรุษคนใหม่ หาให้รูปงามกว่าเขา ฉลาดกว่าเขา ท่านเห็นเป็นเช่นใด” เฟยเถาเขยิบตาให้หูเจี้ยนอย่างซุกซน
“พอเลย เจ้ารอข้าประเดี๋ยว ข้าจะไปเตรียมรถม้า”
