ในตู้เย็นในเรือนพักของเฟยเถา อาหารที่มีอยู่ภายในล้วนแต่นำออกมาใช้ได้อย่างไม่รู้หมด แต่ของที่นางนำเข้ามา มิได้เป็นเช่นนั้น วันนี้นางจึงต้องซื้อผักและเนื้อเพิ่ม
“ข้าจะไปเช่ารถม้า เจ้ารออยู่ตรงนี้ อย่าได้เดินไปที่ใดอีกเล่า”
“อืม” จะให้นางไปที่ใดได้เล่า
ดูเหมือนว่าเจียวเหอไม่ต้องการจะทิ้งเฟยเถาเอาไว้เพียงผู้เดียว เขาเดินหายไปไม่กี่ชั่วลมหายใจก็กลับมาแล้ว
“เหตุใดเร็วนักเล่า แล้วรถม้า”
“ข้าให้ขอทานไปตามมาให้” เขาเสียเงินเพียงไม่กี่เหรียญทองแดง ให้ขอทานไปตามรถม้ามาให้
“ฉลาดนัก” เฟยเถายิ้มเอาใจ
แต่ดูเหมือนว่าเจียวเหอจะไม่อยากจะเล่นสนุกกับนาง ใบหน้าของเขายังเคร่งเครียดไม่เปลี่ยน
เมื่อรถม้ามาถึงทั้งสองก็ขนของขึ้นไปด้านบน แล้วเดินทางกลับหมู่บ้าน
“เจ้าทำเช่นที่ทำเหมือนในตรอกให้ข้าดูอีกหน”
“ตอนนี้เลยหรือ” เฟยเถายื่นปากออกไปนอกรถม้า หากตอนลงไม่มีของออกไปด้วย คนบังคับรถม้าจะไม่สงสัยหรือ
“กลับเ
