“ไม่ได้การแล้วตามไม่ทัน” เธอเชื่อว่าหัวหน้าคนงานไม่รู้แน่ว่าจาคอปแอบปีนขึ้นรถไป นัทมนกลัวใจเหลือเกินว่าเด็กน้อยจอมซนจะแอบลงจากรถ แล้วหายไปโดยที่หัวหน้าคนงานไม่รู้ว่าจาคอปแอบขึ้นรถไปด้วย เธอโทรหาคามินอีกครั้ง
“เอาล่ะๆ คุณขับตามจาคอปไปเรื่อยๆ ผมรู้ว่าคนขับรถจะพาเจ้าคาราแคลตัวนั้นไปปล่อยที่ไหน ผมจะรีบตามไปเดี๋ยวนี้แหละ” คามินรีบวางหู คว้ากุญแจรถ พร้อมสั่งลูกน้องอีกขบวน ให้รีบตามไปรับตัวจาคอปกลับมาโดยด่วน
“ว้าย ตายแล้ว! หายไปไหนกันแล้วล่ะ” นัทมนเผลอมองข้างทางเดี๋ยวเดียว รถของจาคอปก็คลาดสายตาไปเสียแล้ว “จะทำยังไงดีล่ะทีนี้ มองไปทางไหนก็มีแต่ทะเลทรายเหมือนกันไปหมด แล้วฉันจะไปทางไหนดี”
นัทมันรีบคว้ามือถือขึ้นมา หวังแจ้งให้คามินทราบว่าตอนนี้เธอได้คลาดกันกับจาคอปแล้ว และยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองอยู่ที่ไหน โชคชะตาช่างไม่เข้าข้างคนทำดีเอาเสียเลย โทรศัพท์ของเธอไม่มีสัญญาณที่จะติดต่อใครได้อีก หรือถ
