“ยุงทะเลทรายคงตัวใหญ่มากเลยใช่ไหมครับพี่นัท”
นัทมนคิดตามยุงทะเลทรายมันตัวใหญ่จริงหรือเปล่าเธอก็ไม่เคยเห็น แต่สีหน้ารอคอยคำตอบทำให้นัทมนที่คิดจะโกหกเกิดความละอายใจจะเล่าความจริงก็ไม่ได้จึงได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ไปก่อน
“ใช่จ้ะ”
จาคอปหน้าเศร้า “แย่จริง แด๊ดดี้ไปทะเลทรายบ่อยๆ ต้องรีบไปเตือนแด๊ดแล้วให้เอาโลชั่นทากันยุงไปด้วย ทะเลทรายยุงเยอะตัวใหญ่มากด้วย แด๊ดจะได้ไม่ถูกยุงกัดคอแบบพี่นัท”
พูดจบจาคอปก็วิ่งแจ้นออกไปจากครัว นัทมนร้องครางในใจที่ทำให้จาคอปเข้าใจอะไรผิดๆติดตัวไป จะเรียกก็เรียกไม่ทันแล้ว เจ้าตัวเล็กวิ่งไปไวเหลือเกิน
“คนบ้าทำให้ฉันต้องหลอกเด็กอีกแล้ว”
นัทมนร้อนรนเพราะกลัวใครมาเห็นเข้าอีกจึงรีบผลุนผลันถอดผ้ากันเปื้อนแล้วเดินออกไปจากห้องครัว เมื่อกลับเข้ามาในห้องนอนหญิงสาวรีบวิ่งไปที่หน้ากระจกแล้วยกมือจับผมยาวสลวยที่ความยาวเกินกลางหลังปัดให้พ้นลำคอ แล้วเห็นว่ามีรอยคล้ำสีแดงอมม่วงนั้นปร
