บทที่ 18
เอาคืน
กลับมาถึงบ้านพี่ริวรีบเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้พี่ไนท์ฟัง พี่ไนท์หันมาถามฉันว่าฉันแกล้งเป็นลมจริงไหม ฉันพยักหน้าช้า ๆ ในปากกำลังเคี้ยวขนมเค้กที่พี่ภีมซื้อมาฝาก
"ก่อเรื่องอีกแล้ว รู้ไหมว่ากลุ่มของยัยโมเนี่ยเป็นมือตบเลยนะ"
"พวกเขาจะตบฉันใช่ไหม"
"ตบหรือเปล่าฉันไม่รู้แต่คงจะหาเรื่องเธอไม่หยุด ไม่มีใครเคยจัดการพวกนี้เลยเพราะรู้ว่าเป็นมาเฟียของคณะบริหาร"
"ยังมีคนเลวกว่าพวกพี่อีกเหรอคะ"
"ดูพูดเข้า ฉันกับไอ้ไนท์กำลังหาทางช่วยเธออยู่นะ"
"แฮร่ ๆ ฉันแค่ไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบคนอื่นแบบนี้ หน้าตาก็ดีแต่ทำไมนิสัยไม่ดีเลย"
"ก็ฉันบอกแล้วไงว่าเธอจะต้องเจออะไรอีกเยอะ ร้อยพ่อพันแม่มารวมตัวกันอยู่ที่เดียว คนไหนดีคนไหนเลวเธอจะได้เจออีกเยอะ"
พี่ภีมพูดพร้อมตักเค้กในจานของฉันไปกินด้วย ก็จริงอย่างที่พวกเขาบอกนั่นแหละ คนไหนดีคนไหนเลวนานวันไปฉันก็คงได้เห็นอะไรอีกเยอะ ขนาดไปเรียนแค่ไม่กี่ว
