“เออ!” สิงห์เอ่ยสั้น ๆ อย่างยียวน แล้วรั้งต้นแขนของหญิงสาวให้เดินตามมา ทว่าชายคนนั้นกลับคว้าข้อมือของแสนดีไว้เสียก่อน
“อยู่คุยกันก่อนสิคนสวย ยังไม่เที่ยงคืนเลยนะ จะรีบกลับไปไหนล่ะจ๊ะ”
“ปล่อย” สาวสวยหันมาสั่งอย่างไม่สบอารมณ์
“...” ขณะที่สิงห์ทำเพียงมองจ้องหน้าอีกฝ่ายนิ่ง
“ทำไม? มึงมีปัญหามากรึไงวะ”
“ปล่อยเธอ” สิงห์ว่า
“ถ้ากูไม่ปล่อยล่ะวะ มึงจะทำไม” อีกฝ่ายเองก็ขยันปั่นเช่นกัน นั่นทำให้แสนดีได้แต่ถอนหายใจออกมาเบา ๆ
“ปล่อย! ไม่งั้นจะหาว่าไม่เตือน” เธอเอ่ยกับคนที่ถือวิสาสะจับมือเธอไว้อีกครั้ง
“ทำไม? คนสวยจะทำอะไรล่ะหืม” คนท้าทายเองก็อยากรู้ว่าเธอจะมีปัญญาทำอะไรเขาได้ เพื่อนฝูงเขาเยอะแยะขนาดนี้
“เล่นเลย!” แสนดีไม่อยากเสียเวลาพูดพร่ำ เธอเงยหน้ามาสั่งคนข้าง ๆ ทันที ทำให้สิงห์กระชากมือของคนที่จับข้อมือสาวสวยจนหลุด
“มึง!”
พลั่ก!
เพียงถ้อยคำเดียวที่ได้หลุดออกจากปากชายคนนั้น สิงห์ก็ป
