“นายกำลังคร่อมอยู่บนตัวฉันนะ” เสียงหวานเอ่ยเย้าแหย่ ขณะนิ้วเรียวไล้ไปตามรอยแยกของสาบเสื้อเชิ้ตที่ชายหนุ่มปลดกระดุมบนไว้สองเม็ด
“เป็นคุณที่ดึงผมลงมา” สิงห์ว่าเสียงขุ่น
ใบหน้าหล่อเหลาของคนเหนืออาณัติที่วัน ๆ ทำแต่สีหน้าเฉยชา พูดน้อยคำ และเจ้าระเบียบราวกับชีวิตนี้ไม่เคยยิ้มไม่เคยมีความสุข ทำให้แสนดีสงสัยเหลือเกินว่านอกจากหน้าที่หัวหน้าทีมบอดี้การ์ดที่เขาแสนเคร่งครัด สิงห์เคยมีช่วงเวลาที่ผ่อนคลายบ้างไหม
ยิ่งเฝ้ามองเขาและปล่อยให้วันเวลาผ่านพ้นไปจากวันเป็นเดือน จากเดือนจวบจนจะเป็นปี แสนดีก็ไม่เคยเห็นเขายิ้มเลยสักครั้ง...คนอะไรขยันทำหน้าตึงตลอด
“นี่...ถามจริงนะ นายเคยยิ้มบ้างไหม ชีวิตนี้เคยมีแฟนบ้างรึเปล่า แบบว่า...เคยมีครั้งแรกไปบ้างรึยัง อายุนายก็ตั้ง 25 แล้วนี่” ถ้อยคำที่ติดอยู่ในความคิดถูกสาวสวยพ่นออกมาไม่หยุดเมื่อลิ้นโดนแอลกอฮอล์กล่อมเกลา เธอสงสัยจังว่าคนแข็งทื่ออย่างเขาเคยมีแฟนบ้างไหม
