วันต่อมา
สองร่างนอนกอดกันอย่างอบอุ่น หลังจากเรื่องเมื่อคืนทำให้เหนื่อยล้าจนไม่อยากลุกไปไหน
คนตัวบางที่รู้สึกตัวตื่นก่อน เธอก็กอดเขาไว้จนแน่น ไม่อยากให้ช่วงเวลานี้ผ่านไปเลย มันมากกว่าฝันจริง ๆ ที่ได้อยู่กับเขาด้วยสถานะคนรักกันแบบนี้
“อือ คุณหนู”
“เฮียเฟย”
“ฟอดดดดดดด” ร่างหนากระชับกอด แล้วหอมแก้มเธอไปฟอดใหญ่ มันไม่ใช่ความฝันมันคือความจริง เขากับเธอตกเป็นของกันและกันอีกแล้ว
“คิกคิก”
“อาบน้ำกันไหมครับ จะได้ไปทำงาน”
“อื้อออ เจินยังไม่อยากไปไหนเลย อยากนอนกอดเฮียเฟยแบบนี้”
“ไม่ได้แล้วครับคุณหนู เราต้องออกไปทำงานแล้วนะ”
“ไม่เอา เจินไม่อยากไปไหนทั้งนั้น”
“หืม คุณหนูไม่งอแงนะครับ พรุ่งนี้ทำงานเสร็จแล้วก็กลับกรุงเทพกันแล้ว”
“ไม่เอาเจินไม่อยากกลับกรุงเทพ อยากอยู่กับเฮียเฟยแบบนี้อยู่ที่นี่ไปนาน ๆ” ร่างบางก็กอดกระชับเขาไม่ยอมปล่อย เพราะเธอไม่รู้ว่าถ้ากลับไปแล้วเขาจะยังเหมือนเดิมแบบนี้ไหม
“ค
