2 สัปดาห์ผ่านไป
จนถึงตอนนี้ชยากรก็ยังไม่ฟื้น เป็นเวลากว่า 3 สัปดาห์แล้ว ที่ทุกคนต่างวนเวียนมาเยี่ยม ทั้งตายาย อธิราช เจ้าสัวประเสริฐ วารุณี รวมทั้งปริญ และผู้บริหารคนอื่น อย่างไม่เคยได้ว่างเว้น ดารามานอนเฝ้าลูกชายทุกวันไม่เคยห่างไปไหน รมิดาเองก็เช่นกัน ไม่ว่างานจะหนักจะเหนื่อยแค่ไหน เธอก็ยังคงมาทุกวัน แล้วก็มานอนเฝ้าเกือบทุกวันเหมือนกัน
“น้องเจิน ป้าออกไปทำธุระก่อนนะ เดี๋ยวช่วงเย็นป้ากลับมาใหม่”
“ได้ค่ะป้าดาว”
หลังจากที่ดาราออกไป ด้วยเธอที่อ่อนเพลียอยู่แล้ว ก็นั่งบนเก้าอี้พร้อมกับจับมือเขาแล้วหลับไป โดยที่ไม่รู้ตัวเลย ว่าเขาจะตื่นขึ้นมาในตอนที่เธอหลับ
ชยกรค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา ด้วยความรู้สึกที่อ่อนเพลีย เขาค่อย ๆ ขยับตัวขึ้น แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะรู้สึกปวดแผลมาก แล้วสายตาคมก็หันไปพบกับร่างบาง ที่กำลังนอนจับมือเขาอยู่บนเก้าอี้
รอยยิ้มบนใบหน้าก็ผุดขึ้นมา เขาคิดไม่ถึงเลยว่าคนที่รักสบายอย่
