“พี่ปราง...” รมิดาได้แต่อ้าปากเหว่อ เพราะไม่เข้าใจเรื่องราวที่ทั้งคู่สื่อสารกัน
“เอ่อ เดี๋ยวพี่รีบทำงานก่อนนะ ส่วนเรื่องสอนงาน วันนี้พี่ขอพักก่อน งานที่สั่งน้องเจินไว้ เดี๋ยวพี่ทำให้ ไปเรียนรู้งานต่อเถอะ”
“ได้ยังไงคะพี่ปราง ตั้งเยอะตั้งแยะแล้วจะเอาพรุ่งนี้เช้าอีก แล้วทำไมพี่พลอยเขาไม่อยู่ช่วย เขาเป็นหัวหน้านะ เป็นส่วนงานที่เขาต้องรับผิดชอบมากที่สุด ทำไมออกไปแบบนั้น งานส่วนอื่นของเราที่เหลืออยู่อีกล่ะ ใครเป็นคนทำคะ” รมิดาพูดขึ้นมาด้วยความโมโห แบบนี้มันเอาเปรียบกันชัด ๆ
“ก็ใครซะอีกล่ะ ก็ยัยขี้ข้าพวกนั้นไง ตามเกาะแข้งเลียขาอยู่นั่น ไม่ทันมาก็ไปใช้คนอื่นกัน สุดท้ายเป็นไงเดือดร้อนกันทั้งแผนก” ใบบัวพนักงานสาวจอมหมั่นไส้ก็พูดขึ้น แม้จะไม่กล้าพูดต่อหน้าก็เถอะ ขอนินทาบ้างก็แล้วกัน นอกจากสวยแล้วก็ไม่มีอะไรดีสักอย่าง ที่เป็นหัวหน้าได้ก็เพราะความสวยนั่นแหละ เอาตัวเข้าแลกเพื่อผลประโยชน์ของตัวเองทั้ง
