“พลอย” และชยกรก็เปิดประตูห้องทำงานของพลอย เข้าไปอย่างถือวิสาสะ
“เฟย ทำไมวันนี้มาหาพลอยได้” คนที่นั่งทำงานอยู่ก็ต้องยิ้มออกมา เมื่อคนที่ตัวเองชอบเข้ามาหา ถึงในห้องทำงาน
“ผมบอกคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องนักศึกษาฝึกงานที่ชื่อเจิน”
“เฟย! นี่ที่คุณมาเพราะเรื่องนี้เหรอ” เมื่อได้ยินแบบนั้นก็ต้องหุบยิ้มลง พร้อมกับคำถามที่ไม่พอใจในทันที
“ใช่ ผมก็เตือนคุณไปแล้วนะ ว่าไม่ควรยุ่ง กับนักศึกษาฝึกงานคนนั้นอีก”
“ทำไม เพราะมันเป็นเด็กคุณใช่ไหม พลอยรู้นะ เรื่องคุณกับมัน”
“จะอะไรยังไงก็ช่าง แต่ผมบอกคุณแล้ว ถ้าคุณไม่อยากเดือดร้อน อย่ายุ่งกับนักศึกษาฝึกงานคนนั้นอีก ถ้ายังไม่หยุด ต่อไปเกิดอะไรขึ้น ก็อย่าหาว่าผมไม่เตือน!” ชยกรพูดด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน ทั้งสายตาเขายังน่ากลัว จนพลอยต้องหลบสายตาคู่นั้น จนเขาเดินออกจากห้องทำงานเธอไป ถึงได้หันไปมองอีกครั้ง ด้วยความรู้สึกที่เจ็บแค้น
ชยกรไม่เคย ต่อว่าอะไรเธอแบบนี้ด้
