สองสัปดาห์ต่อมา
สุสานของผู้ที่จากไปให้บรรยากาศที่สงบร่มเย็น มีต้นไม้ปกคลุมให้ความร่มรื่น สิงหราชสวมสุดสูทสีดำคู่กับปลายฟ้าในชุดเดรสกระโปรงดำถือดอกไม้สีขาวบริสุทธิ์ไว้ในมือ
พวกเขายืนเคียงข้างกันต่อหน้าหลุมศพของพ่อแม่และพี่สาวสิงหราช ยามลมเย็นพัดโกรกปะทะรอบกาย สิงหราชก็สัมผัสได้ว่าพวกเขารับรู้แล้วว่าเจ้าตัวมาหา
“วันนี้ผมพาเธอมาให้รู้จัก เธอชื่อปลายฟ้า.. ปกติแค่มานั่งบ่นให้ฟังว่าเธอดื้อ แต่วันนี้เอาตัวจริงมาหาเลย” สิงหราชเอ่ยขึ้นผ่านสายลม หวังให้เป็นตัวกลางในการสื่อสารระหว่างโลกคนเป็นและโลกคนตาย
ตอนเด็กเขาเคยกลัวผีมาก่อน จนกระทั่งคนรักตายจากไป สิงหราชก็ไม่เคยกลัวอะไรนอกจาก.. การจากลา
“นี่เฮียแอบเม้าหนูเหรอคะ” ปลายฟ้าเงยหน้ามองเขาแล้วคลี่รอยยิ้มบางๆ
“ก็เธอดื้อ เมื่อก่อนยิ่งดื้อมาก” ไม่พูดเปล่าเขายังทำหน้าประกอบด้วยว่าเธอเป็นคนหัวรั้น เมื่อก่อนตีกันแทบทุกวัน ชนิดที่ว่าวันไหนไม่ได้ทะเลาะก็
