“เฮียขา วันนี้เหนื่อยมั้ยคะ”
ปลายฟ้าโผล่หน้าเข้าไปหลังร้าน พร้อมระบายยิ้มกว้างให้สิงหราชที่ถอดผ้ากันเปื้อนของทางร้านแขวนไว้ ก่อนจะเดินเข้าไปกอดให้กำลังใจเขาที่ทำงานหนักมาทั้งวัน
“ไม่เหนื่อย” เขาตอบกลับหลังผละออกเล็กน้อย “แล้วเธอล่ะ วันนี้เรียนหนักมั้ย”
“ก็นิดหน่อย แต่พอได้กอดเฮียก็หายเหนื่อยเลย” ปลายฟ้ามุ่ยริมฝีปาก ก่อนจะยื่นปากให้เขาจูบด้วยท่าทีออดอ้อน
แน่นอนว่าสิงหราชตอบรับคำขอด้วยการจูบเธอหนึ่งที พลางใช้หลังมือไล้แก้มขาวแล้วจัดการเอาผมทัดหูให้เธอไปด้วย
“สายตาของเธอดูกังวลนะปลายฟ้า”
“คะ”
“มันเกี่ยวกับฉันหรือเปล่า”
คนตัวเล็กที่ได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับนิ่งงันไป เธอไม่ตอบรับหรือพยักหน้าแค่เปรยสายตาขึ้นมองเขาที่หลุบตามองมา สีหน้ามันก็แสดงออกหมดเลยว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่
“ปลายฟ้า”
“ไม่เกี่ยวกับเฮียหรอกค่ะ หนูแค่เครียดเรื่องเรียน..”
“โกหกมันไม่ดีนะ โดยเฉพาะโกหกตอนที่เราเป็นแฟนกันแล้ว” เ
