หลายวันต่อมา
ตกดึกของคืนหนึ่งที่ปลายฟ้าหลับไปพร้อมสิงหราช แต่พอเธอรู้สึกตัวแล้วลืมตาขึ้นมอง กลับไม่พ้บคนข้างกายที่นอนกอดก่ายด้วยซะแล้ว
ปลายฟ้าผงกหัวขึ้นมองนาฬิกาหัวเตียง เป็นเวลาตีสามกว่าแล้ว นั่นเลยทำให้เธอรีบลุกขึ้นนั่ง พลางกวาดสายตาไปรอบห้องที่มืดสลัว ก่อนจะมุ่นคิ้วเข้าหากันเล็กน้อยกับแสงไฟจากห้องครัวที่ส่องสว่างอยู่
“เฮียสิงห์..”
คนตัวเล็กลงจากเตียงตรงไปยังห้องครัว ก่อนจะเบิกตาโตด้วยความตกใจ หลังพบว่าสิงหราชนั่งกอดเข่าซบหน้าบนท่อนแขนตัวเองอยู่
บริเวณปลายเท้าของเขามีเศษแก้วที่แตกกระจาย จนปลายฟ้าต้องยกมือขึ้นห้ามไม่ให้เขาขยับตัว
“เฮียอย่าเพิ่งขยับนะคะ เดี๋ยวหนูเก็บเศษแก้วก่อน”
“ปลายฟ้า”
“บอกว่าอย่าขยับไงคะ เดี๋ยวก็เจ็บตัวหรอกค่ะ”
คนตัวเล็กมุ่ยริมฝีปากคล้ายคนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ เธอรีบกวาดเศษแก้วห่อใส่กระดาษให้เรียบร้อย ก่อนจะเก็บกวาดเศษเล็กๆ จนสะอาด
พอมั่นใจว่าทุกอย่างเรียบร้อย
