ปลายฟ้าใช้เวลาทั้งวันในการเก็บกวาดห้องของสิงหราชให้สะอาดทุกซอกทุกมุม ไดอารี่ของเขาเธอไม่ได้ถือวิสาสะเข้าไปอ่าน เพราะเท่าที่ได้รับรู้มาก็เพียงพอที่จะทำให้เธออยู่เคียงข้างเขาไม่ไปไหน
เธอจะเป็นคนเอารอยยิ้มที่สดใสของเขาคืนมาให้ได้..
ช่วงเย็นของวันปลายฟ้าก็หอบหิ้วเอาอาหารมาหาสิงหราชถึงบริษัท เหล่าพนักงานชายหญิงต่างก็ให้ความสนใจเธอ เพราะนอกจากจะรู้จักในฐานะคนของราพณา ความสวยสะพรั่งของหญิงสาวก็ยังดึงดูดสายตามากอีกต่างหาก
“สวัสดีค่ะ มาขอพบเฮียสิงห์ค่ะ” ปลายฟ้าค้อมศีรษะทักทายเลขาที่หน้าห้องของสิงหราช
“เชิญค่ะ” หญิงสาวในชุดทำงานเข้ารูปลุกขึ้นยืน พร้อมผายมือด้วยรอยยิ้มไปทางประตู
ปลายฟ้าก้มหน้ามองของกินในมือแล้วระบายลมหายใจด้วยความตื่นเต้นเล็กน้อย ทั้งที่รู้จักกันมาก็หลายปี แต่ไม่รู้ทำไมเวลานี้เธอถึงประหม่าอย่างบอกไม่ถูก
“คุณสิงห์คะ คุณปลายฟ้ามาขอพบค่ะ”
สิ้นเสียงพนักงานสาว ปลายฟ้าก็สูดลมหายใจเ
