เสียงเปียโนดังขึ้นจากห้องโถงของบ้านที่มีเปียโนหนึ่งหลังตั้งตระหง่านอยู่ ปลายฟ้าที่เพิ่งจะกลับจากสอบสัมภาษณ์เข้ามหาวิทยาลัยค่อยๆ เดินย่องเข้าไปแอบฟัง
ก่อนที่เธอจะพบว่าเป็นแผ่นหลังของสิงหราชที่กำลังบรรเลงเพราะอันไพเราะนี้อยู่ พอกวาดสายตามองไปรอบบริเวณก็พบว่าบ้านช่องเงียบเชียบราวกับไม่มีคนอยู่
มีแค่เสียงเปียโนจากสิงหราชเท่านั้น..
“สุดยอดเลยค่ะ” เสียงปรบมือจากเธอดังขึ้น หลังเขาบรรเลงเพลงจบ ทำเอาสิงหราชสะดุ้งเล็กน้อย พลันคิ้วเข้มก็ขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อหันกลับไปมองเธอ
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ตั้งแต่แรกเลยค่ะ”
สิงหราชก้มหน้าเล็กน้อยด้วยความเขินอาย แต่แทบมองไม่ออกด้วยซ้ำว่าเขากำลังรู้สึกหรือคิดอะไรอยู่กันแน่
ปลายฟ้าระบายยิ้มกว้างกับความสามารถรอบตัวที่สิงหราชมักจะทำให้เธอเซอร์ไพรส์เสมอ ก่อนจะไปยืนขนาบข้างเขาแล้วเอียงคอมองเจ้าตัวเล็กน้อย
“เพิ่งรู้ว่าเฮียสิงห์เล่นเปียโนเก่งขนาดนี้” เธอเอ่ยชมไม
