“สวัสดีครับสาวน้อยมาเล่นคนเดียวเหรอครับ” ธีภพเอ่ยกับเด็กหญิงน้ำรินที่กำลังเล่นสไลด์เดอร์อย่างสนุกสนาน
“เปล่าค่ะ มากับคุณแม่ค่ะ แต่คุณแม่ไม่ยอมเล่นด้วย คุณแม่บอกว่าคุณแม่โตแล้ว เดี๋ยวเครื่องเล่นมันจะพังค่ะ” เด็กหญิงน้ำรินเอ่ยออกไปด้วยความไร้เดียงสา
“เหรอคะ แล้วหนูชื่ออะไรคะ เดี๋ยวลุงจะเล่นกับหนูเอง” ธีภพเอ่ยด้วยความเอ็นดู เด็กหญิงน้ำรินช่างน่ารักเหลือเกิน
“หนูชื่อน้ำรินค่ะ แล้วคุณลุงล่ะคะชื่ออะไรเหรอ” เด็กหญิงน้ำรินเอ่ยถามกลับไปด้วยรอยยิ้มที่ทำให้โลกนี้สดใสขึ้นมาทันทีสำหรับธีภพ
“ลุงชื่อภพค่ะ แล้วหนูน้ำรินอยู่ที่นี่เหรอคะ” ธีภพเอ่ยกับเด็กหญิงน้ำรินด้วยความอ่อนโยน ธารพิมลที่ยืนมองทั้งคู่อยู่ถึงกับสั่นเทา เพราะทำอะไรไม่ถูก เธอไม่รู้เลยว่าเธอจะจัดการเรื่องนี้ยังไง
“ใช่ค่ะ คุณแม่ทำงานจัดดอกไม้ที่นี่” เด็กหญิงน้ำรินยังคงเอ่ยเสียงเจื้อยแจ้วกับชายหนุ่ม นี่อาจจะเป็นสายสัมพันธ์ระหว่างพ่อลูกหรือเ
