โซ่เสน่หาเมียบำเรอ

เมื่อไหร่พ่อจะกลับมา...2

“เดี๋ยวเราถามพี่ๆ ในกลุ่มให้ ถ้าได้เรื่องแล้วเราจะรีบบอกพิมเลยนะ” ดารัณกล่าวพร้อมกับกุมมือเพื่อนสาวคนสนิทไว้ ในขณะที่ธารพิมลได้แต่ใจสั่นด้วยความหวาดกลัว แต่ไม่ว่าอย่างไรแล้ว หญิงสาวก็ไม่คิดจะถอยหลังกลับไปเด็ดขาด

หลังจากวันนั้นดารัณก็พยายามติดต่อกับหลายคนที่เธอรู้จัก จนกระทั่งพบกับข้อเสนอน่าสนใจของเอเย่นต์แห่งหนึ่ง ซึ่งธารพิมลเข้าเกณฑ์ที่พวกเขาต้องการ แต่ต้องแลกกับการตรวจร่างกายก่อนที่จะเริ่มงาน และที่สำคัญจะไม่มีการป้องกันใดๆ ทั้งสิ้น แต่หลังจากเสร็จงานแล้วสามารถทานยาคุมกำเนิดฉุกเฉินได้ ซึ่งค่าตอบแทนสูงถึงหนึ่งแสนสองหมื่นบาท ซึ่งดารัณมั่นใจว่าธารพิมลต้องรับข้อเสนออย่างแน่นอน

“พิมเราหางานให้ตัวได้แล้วนะ แต่เงื่อนไขมันเยอะ ค่าตอบแทนสูงมาก เธอจะยอมรับมั้ย” ดารัณกล่าวหลังจากที่เธอนัดธารพิมลมาหาที่คอนโด เพื่อบอกข่าวที่เธอได้รับมาจากเอเย่นต์ว่าคุณสมบัติเบื้องต้นของธารพิมลผ่านการคัดสรร เหลือแค่เธอต้องไปตรวจร่างกาย เพื่อตรวจหาโรคติดต่อ และถ้าผลออกมาว่าเธอไม่มีโรคติดต่อร้ายแรง ไม่เกินหนึ่งสัปดาห์หญิงสาวสามารถเริ่มงานได้

“เงื่อนไขอะไรตอนนี้เราก็รับหมดแหล่ะ” ธารพิมลเอ่ยจากใจจริง

“ตัวต้องไปตรวจหาโรคเอดส์ ซิฟิลิส หนองใน อะไรพวกนี้ก่อนนะ ตัวถึงจะเริ่มงานได้ และที่สำคัญตัวต้องยังซิงอยู่ ถ้าเขาพบว่าตัวโกหก เขาจะไม่จ่ายเงินสักบาท” ดารัณอธิบายรายละเอียดคร่าวๆ ให้กับธารพิมลฟัง เมื่อหญิงสาวได้ยินเธอก็ไม่ได้รู้สึกตกใจอะไรมากมาย เพราะเธอมั่นใจว่าเธอผ่านการตรวจทุกอย่างอยู่แล้ว กายนี้ไม่เคยมีชายใดได้เยี่ยมกรายเข้ามาใกล้แม้แต่น้อย

“ไม่ต้องห่วงเราผ่านแน่นอน ขอแค่ได้เงินมารักษายาย จะให้เราทำยังไงเราก็ยอม” ธารพิมลเอ่ยออกมาน้ำตาคลอเบ้า แน่นอนว่าเธอรู้สึกเสียใจที่ต้องทำเช่นนี้ แต่คนเรามันมีทางเลือกในชีวิตไม่มากนัก ถ้ากายนี้ยังพอทำประโยชน์อะไรให้กับยายได้ หญิงสาวยินดีที่จะทำทั้งนั้น

“โอเคงั้นเราจะรีบตอบตกลงเขาไป แล้วเขาจะให้ไปตรวจเมื่อไหร่ เราจะบอกพิมอีกทีนะ” ดารัณดึงตัวเพื่อนสาวเข้ามากอดด้วยความสงสาร แต่เธอก็ไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นที่พอจะช่วยเพื่อนได้ เธอได้แต่ปล่อยให้เพื่อนเดินเข้ามาในวงจรอุบาทว์แห่งนี้ และเธอหวังว่าเพื่อนของเธอคงจะทำแค่ครั้งเดียว ไม่หลงใหลในความสบายเช่นเธอ