วันนี้จึงเป็นโอกาสดีที่หล่อนจะนำขนมไปให้เพื่อนๆ เพื่อเป็นการแสดงความห่วงใย และเพื่อฝากความคิดถึงในตลอดช่วงเวลาที่ไม่ได้เจอหน้ากัน มันเป็นความคิดแบบเด็กๆ ที่อยากทำอะไรให้กับคนที่เราชอบ คนที่เรารัก โดยเฉพาะขวดโหลใหญ่สุดนั้นเป็นของอรรัมภา
แต่หล่อนไม่ได้หวังว่าให้อรรัมภากินคนเดียวหรอกนะ หล่อนหวังให้คนตัวโตๆ คนนั้น หอบเอาคุกกี้ของหล่อนไปกรุงเทพฯ ด้วย เพราะ ‘พี่กูร’ ต้องขึ้นไปกรุงเทพฯ บ่อยครั้ง เพื่อจัดการธุระในการเรียนต่อมหาวิทยาลัย
ช่วงเวลานั้นหล่อนรับรู้ได้ถึงความรู้สึกหัวใจพองโตยามได้สบสายตากับคนที่ชอบ
สายตาของอังกูรที่มองมา หล่อนมั่นใจว่าเขามีความรู้สึกที่ตรงกัน เพียงแต่อาจจะไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่จะมาคุยกันในเรื่องรักๆ ใคร่ๆ ทั้งที่หล่อนกับเขาก็ยังเรียนกันอยู่ทั้งคู่ เทอมหน้าหล่อนก็จะขึ้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ส่วนอังกูรก็จะเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัย ยังมีเวลาอีกมากที่ต้นรักจะเติบโต
