"อื้อ~" เสียงในลำคอดังเล็ดลอดออกมาเบาๆ เรียกความสนใจจากธันวาที่นั่งเฝ้ามาทั้งวันได้ไม่น้อย ก่อนที่รอยยิ้มบางปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อเหลาของมือขวามาเฟีย เขาลุกขึ้นเดินไปยังเตียงผู้ป่วยซึ่งมีว่าที่นายหญิงของเขานอนอยู่
ดวงตาคู่สวยปรือขึ้น สิ่งแรกที่เธอมองเห็นก็คือเพดานสีขาว เพียงแค่รู้สึกตัวความปวดระบมก็เข้าเล่นงานทันที เธอหันไปมองใครบางคนที่ยืนอยู่ข้างๆ พยายามเพ่งสายตาที่พร่ามัวมองให้แน่ชัดว่าคนๆนั้น
"พะ..พี่..ธันวา"
"ผิดหวังเหรอที่ตื่นขึ้นมาแล้วเจอฉันเป็นคนแรก"
"ขอ...น้ำ" น้ำเสียงแหบพร่าเอ่ยบอก ธันวาปรับเตียงขึ้น ก่อนจะจัดการเทน้ำลงแก้วแล้วยื่นให้ฟาริน
เด็กสาวรับมากระดกกินอย่างหิวกระหายจนหมดแก้ว เธอส่งแก้วน้ำคืนให้ธันวา ก่อนจะมองหาใครบางคนที่เธออยากเจอมากที่สุดแต่กลับไม่เจอ
"เดี๋ยวนายก็มา"
"เขาไปไหน?"
"ไปจัดการทุกอย่างให้เรียบ"
เขาไปจัดการอะไร นั่นคือคำถามที่ก่อขึ้นในหัว อาจเป็นเพ
