นัยน์ตาหญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกับเขาดูเหม่อลอย เธอแทบไม่แตะอาหารในจาน เอาแต่ใช้ส้อมเขี่ยมันไปมาราวกับว่ากำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอยู่
เธอไม่อยากอาหารสักนิด..
ถึงโปรเจคแบล็คควินท์จะลุล่วงไปได้ด้วยดี แต่การได้ใกล้ชิดกับเอกชยินทร์อยู่บ่อยครั้ง มันทำให้หัวใจอิงจันทร์เต้นแรงผิดปกติอยู่เรื่อยเลย
“แม่ฉันบอกอะไรกับพี่หรือเปล่าคะ” เธอดึงสติให้กลับคืนแล้วถามเขา
“ทำไม” เขาเลิกคิ้วถามกลับ “มีอะไรหรือเปล่า”
“เพราะพี่ทำดีกับฉันมากเกินไป”
“แล้วไม่ดีหรือไง”
“ไม่ดีค่ะ”
“ยังไงที่ว่าไม่ดี”
สิ้นประโยคนั้นอิงจันทร์ก็ปิดปากเงียบไม่ตอบ ใบหน้าสวยเรียบเฉย นัยน์ตาดูไร้ซึ่งความรู้สึก หากแต่ภายในอกเต้นตุบตับยามสบตากับเอกชยินทร์
เขาจับไต๋เธอได้แล้ว ที่นิ่งไปไม่ใช่เพราะหยิ่งยโส แต่เป็นเพราะเขินจนพูดไม่ออกต่างหาก
ถึงเธอจะรู้ว่าอีกฝ่ายทำเพียงเพราะคำสั่งจากผู้นำของบ้าน แต่อิงจันทร์ก็ไม่ได้อยากฝืนใจใครต้องม
