บทที่ 21 ลืมตัว

1332 คำ

“กรี๊ด!” ร่างหนาที่เพิ่งหลับไปได้ไม่กี่ชั่วโมงต้องสะลึมสะลือลืมตาขึ้นมาเมื่อหญิงสาวข้างกายตอนนี้ร้องกรี๊ดดังในห้องน้ำ เขาตกใจจึงรีบวิ่งไปดูโดยไม่สวมใส่เสื้อผ้า “เป็นบ้าอะไรโรส” “นาย! แกทำแบบนี้กับฉันได้ยังไงไอ้เด็กเปรต กรี๊ด ไอ้โรคจิต” โรสรินยืนด่าไปด้วยความเกรี้ยวกราดจนลืมตัวว่าตอนนี้เธอเป็นลูกน้อง และเป็นคนของเขาไปแล้วตามข้อตกลงกับการที่เขาช่วย “โรสริน!” ชิเอลยังคงใจเย็นแต่น้ำเสียงของเขากำลังโกรธที่หญิงสาวพูดจาไม่เข้าหูแต่เช้า “นายทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง” เธอเอามือปิดหน้าและนั่งพิงกับผนังในห้องน้ำด้วยความอ่อนแรง เพราะตอนนี้ขาของเธอสั่นแทบเดินไม่ได้ “ฉันทำอะไรเธอ” เขาทำหน้ามึนไม่รู้เรื่องและกอดอกยืนมองหญิงสาวที่นั่งปิดหน้าปิดตาไปกับพื้นในห้องน้ำ “ดูสิทั้งร่างฉันเขียวคล้ำแบบนี้เป็นเพราะใคร ถ้าไม่ใช่นาย เป็นโรคจิตเหรอถึงชอบทำแรงๆ แบบนี้ ครั้งที่แล้วก็เป็น” “ก็ชอบอะ เธอมีสิทธิ์บ่นด้วย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม