“เธอทำอะไรของเธอ” เสียงทุ้มเอ่ยถามเมื่อเปิดประตูห้องนอนเข้ามาแล้วเห็นหญิงสาวกำลังเก็บผ้าใส่ตะกร้า
“เอาผ้าไปซักไง” เธอตอบโดยไม่หันมามอง และคิดในใจโง่หรือบ้าก็เห็นอยู่ว่าคนถือตะกร้าผ้าก็ต้องเอาผ้าไปซักไหม
“ฉันรู้ว่าเธอกำลังเอาผ้าไปซัก” ชิเอลตอบกลับเสียงนิ่ง ๆ
“หลบสิ” โรสรินชักเสียงเล็กน้อยที่เขารู้แล้วทำไมยังไม่ยอมหลบอีก
“ที่ฉันสงสัยคือเธอทำไมไม่ฝากป้าแม่บ้านซักตั้งแต่เมื่อเช้า”
“ผ้าตัวเองแล้วทำไมต้องให้คนอื่นซักให้ด้วยล่ะ” เธอถามและมองหน้าอย่างสงสัย
“เอาผ้าไปวางตรงนั้น ตอนเช้าป้าแม่บ้านจะเอาไปซักให้เอง” เธอถอนหายใจขี้เกียจเถียงต่อและเดินเอาไปวางให้จบเสียสิ้นเรื่อง
“กินไรยัง”
“ยัง”
“รอฉันเหรอ”
“เปล่า”
ชิเอลมองหญิงสาวอย่างงง ๆ ที่เขาถามคำเธอตอบคำ
“เป็นไร”
“เปล่า” เธอตอบว่าเปล่าแต่กลับทำหน้าเฉยชาและหลบมานั่งในห้อง
“โกรธเหรอ” ชิเอลเลิกคิ้วพลางเดาะลิ้นไปด้วยที่เห็นหญิงสาวทำหน้าแบบไ
