หลังจากมีบุตรสาวสามคนและล่วงเลยเข้าวัยต้องเรียนอนุบาล สองสามีภรรยาก็หยุดพักการผลิตลูกดูแลลูกสาวทั้งสามอย่างใกล้ชิด
เพลิงตะวันปฏิเสธที่จะให้ลูกเข้าเรียนอนุบาล เขาคิดว่าการทำแบบนั้นเป็นการปล่อยเวลาทิ้งไปอย่างไร้ประโยชน์ ลูกเขาก็แค่ไปเล่นๆ เรียนเล็กๆ น้อยๆ นอนแล้วกลับบ้าน อาจจะมีสังคมเพราะมีเพื่อนเยอะ แต่เขาคิดว่าลูกชายลูกสาวพนักงานที่พามาที่โรงแรมและรีสอร์ทก็มีเยอะแยะ สังคมแบบนี้ลูกๆ ของเขาจะได้เจอคนหลากหลายแล้วเขาก็จะค่อยๆ สอนให้เรียนรู้มากกว่าเอาไปฝากไว้กับครูอนุบาลหรือเพื่อนในวัยเดียวกัน
“โห... สอนลูกๆ เหรอคะพี่เพลิง” พราวตะวันเอ่ยแซวด้วยรอยยิ้ม เธอมีความสุขมากขึ้นเมื่อปล่อยวางอดีตและรับกับสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันได้
พิมพ์ดาวยังเป็นเด็กสาวผู้น่ารักเสมอต้นเสมอปลาย และพี่ชายก็ยังเป็นพี่ชายที่ห่วงใยดูแลน้องสาวไม่เคยขาดเช่นกัน เธอขอแค่นี้ก็เพียงพอแล้ว มีคนเคยถามเธอหลายคนว่าทำไมไม่แต่งงาน
