“ขอบคุณมากๆ นะคะ” พิมพ์ดาวไหว้ขอบคุณพราวตะวันเช่นเคย เพราะถือว่าอายุน้อยกว่า
“ไม่ต้องไหว้หรอกจ้ะ มันดูห่างเหินเกินไป แล้วก็ไม่ต้องเกรงใจขนาดนั้นก็ได้ อะไรที่ทำให้หนูดาวได้ พี่ถือว่าเป็นการทำให้ผู้หญิงที่พี่เพลิงรักมีความสุขและพี่เพลิงก็จะมีความสุขไปด้วย”
“ขอบใจนะพราว อะไรก็ตามที่ทำให้พราวมีความสุข นั่นคือสิ่งที่พี่จะทำเช่นกัน”
พิมพ์ดาวยิ้มให้กับความรักของสองพี่น้อง เธอลูบหน้าท้องนูนๆ ของตัวเองไปมา การเป็นลูกคนเดียวนั้นหงอยเหงานัก ถ้าเธอสามารถท้องได้อีกและร่างกายพร้อม เธอจะมีลูกหลายๆ คน มีเสียงเด็กพูดคุย เสียงหัวเราะ เสียงหยอกล้อเล่นกัน มันคงดีพิลึก
“นั่งยิ้มอะไรคนเดียวหนูดาว” เพลิงตะวันทรุดนั่งลงใกล้ๆ กับภรรยาสาว เขาเองก็ยกมือขึ้นลูบหน้าท้องของพิมพ์ดาวด้วยเช่นเดียวกัน
“กำลังคิดว่าถ้าเรามีลูกหลายๆ คน บ้านของเราคงมีเสียงหัวเราะ เสียงเด็กเต็มไปหมดนะคะ”
“คิดเหมือนอาเลย มีสักโหลดีไหม”
“
