“พี่นิมีอะไรจะคุยกับพราวคะ”
“เราเป็นยังไงบ้าง เจอกันหลายวันไม่ได้คุยกันเป็นจริงเป็นจังสักที มัวแต่ยุ่งๆ เรื่องของหนูดาว” สีหน้าแววตาอบอุ่นและห่วงใยเหมือนพี่น้องทำให้พราวตะวันยิ้มออก
“พราวก็เรื่อยๆ ค่ะ ช่วยงานพี่เพลิงเท่าที่จะช่วยได้ ส่วนใหญ่จะเที่ยวเสียมากกว่า” เธอพูดแล้วหัวเราะเบาๆ
“เพลิงรักพราวมากนะ” นิดาจับมือนิ่มของน้องสาวเพื่อนมากุมเอาไว้
“พี่นิ... พราวรู้ค่ะ” พราวตะวันถอนใจเหมือนมีเรื่องต้องครุ่นคิด
“พี่ไม่ได้จะมาตำหนิเรื่องที่เกิดขึ้น แต่อยากบอกพราวว่าเพลิงรักพราวมาก ที่เพลิงไม่พูดเรื่องแท้งให้พิมพ์ดาวรู้ ส่วนหนึ่งอาจเป็นห่วงจิตใจของพิมพ์ดาว แต่ส่วนหนึ่งเพลิงอยากช่วยพราว ในสายตาของเพลิง พราวคือน้องสาวที่เขารักมากที่สุดและต้องดูแลให้ดีที่สุด”
“พราวเข้าใจดีค่ะ พราวแย่ที่สุดที่ทำให้พี่เพลิงร้องไห้ ตั้งแต่เกิดมา หลังจากครอบครัวเราแตกแยก พี่เพลิงไม่เคยร้องไห้”
“พิมพ์ดาวเป็นเด็กน่า
