“สิ่งที่มันแล้วไปแล้ว ให้มันแล้วกันไป พี่รู้ว่าน้องสาวของพี่ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร จำเอาไว้นะพราว เวลาเราทำความผิด เราควรจะไตร่ตรองสำนึกและไม่คิดจะทำมันอีก คนแบบนี้สมควรยกย่อง”
“ค่ะพี่เพลิง” พราวตะวันรับคำ หันมองประตูห้องฉุกเฉินตามสายตาของพี่ชาย เธอเองก็ภาวนาขอให้คนที่อยู่ภายในปลอดภัยด้วยเช่นกัน
“คุณหมอภรรยาผมเป็นยังไงบ้างครับ” เพลิงตะวันแทบจะถลาไปหาคุณหมอที่ออกมาจากห้องฉุกเฉินหลังจากเวลาผ่านไปหลายชั่วโมง
“อาการบาดเจ็บทางร่างกายไม่หนักหนาอะไรครับ แต่ผมขอแสดงความเสียใจด้วย เธอแท้งลูกเพราะได้รับการกระทบกระเทือนพอสมควร อีกทั้งเธอยังท้องอ่อนๆ ด้วยครับ โอกาสแท้งเลยสูง”
คำพูดของหมอเหมือนสายฟ้าฟาดเปรี้ยงลงมากลางใจของเพลิงตะวัน เขาเซถอยไปหลายก้าว ใบหน้าซีดเผือด ดวงตานั้นแห้งแล้ง ก่อนที่น้ำตาจะเอ่อออกมาโดยไม่รู้ตัว
พราวตะวันที่ตามพี่ชายมายืนอยู่ใกล้ๆ เพื่อฟังผลถึงกับทรุดฮวบลงไปกองกับพื้น เธอร้องไ
