พิมพ์ดาวเม้มปากเข้าหากันแน่น เมื่อเห็นเขาหันกลับไปสนใจกับการปรุงอาหารตรงหน้าที่เธอรับรู้ว่าหอมกรุ่นเพียงใด พิมพ์ดาวจึงทำเนียนเข้าไปชะโงกดูเขาทำอาหารใกล้ๆ
“อาเพลิงทำอาหารเหรอคะ”
“อาจำได้ว่าจ้างแม่บ้านไว้เดือนละหมื่นห้า แต่แม่บ้านขี้เซา แล้วเมื่อคืนอาก็เสียพลังงานไปเยอะ ถ้าจะให้นอนรอกินอยู่บนเตียง คงเป็นลมตาย” คำพูดของเพลิงตะวันทั้งทำให้เด็กสาวทั้งขัดเขินทั้งรู้สึกผิด
“หนูขอโทษค่ะอาเพลิง อย่าหักเงินเดือนหนูเลยนะคะ” เธอรีบระล่ำระลักบอกเขาด้วยน้ำเสียงร้อนรน
กิริยาของเด็กสาวเหมือนแม่บ้านที่ถูกว่าจ้างแต่ทำงานไม่คุ้มค่าหรือทำอะไรไม่เป็น ทำให้เพลิงตะวันถอนใจหนักๆ เขานี่นะเหรอจะหักเงินเดือนเธอ เพียงเห็นคนตรงหน้าตาแดงๆ ทำท่าจะร้องไห้ เขาก็ทำไม่ลงแล้ว ทั้งๆ ที่เขาเป็นคนใช้เงินอย่างมีสติและคิดถึงคุณค่าของมันเสมอ เพราะกว่าเขาจะสร้างเนื้อสร้างตัวมาถึงจุดนี้ ต้องผ่านอะไรมาเยอะแยะมากมาย ดังนั้นนักธุรก
