“นี่! หล่อนมีสิทธิ์อะไรมาด่าฉันแบบนี้ ! ฉันเป็นใคร หล่อนเป็นใครฮึ??”
“สิทธิ์ของผู้ถูกกระทำไงคะ”
“ผู้ถูกกระทำอาร๊าย หน้าตาท่าทางหล่อนออกจะฟิน ไปส่องกระจกดูสิ สีหน้าบานฉ่ำแบบนี้ ดูปราดเดียวก็รู้ว่าสุขจนล้น สงสัยจะติดใจไอ้เมฆคนคุกเข้าเสียแล้ว พราวนภาเอ๊ย! แทนที่หล่อนจะแยกเขี้ยวใส่ฉัน ที่ฉันอุตส่าห์หัวผัวให้ หันมาตอบแทนบุญคุณฉันไม่ดีกว่ารึ!”
พราวนภาส่ายหน้าระอาใจ รู้สึกสังเวชกับผู้สูงวัย อายุอานามเข้าหลักห้าสิบไปแล้ว แต่จิตใจยังเต็มไปด้วยรักโลภโกรธหลง แรงริษยาอิจฉายังเต็มแน่นในอก วันๆยังคิดแต่เรื่องชั่วช้า ไม่รู้จักเข้าวัดเข้าวาชำระจิตใจเสียบ้าง
“จะให้พราวทำอะไรเพื่อตอบแทนบุญคุณหรือคะ”
“ง่ายนิดเดียว ออกไปจากที่ไร่นี้ซะ แล้วไปเปลี่ยนนามสกุลเสียด้วย อย่ามาใช้นามสกุลตะวันฉายของผัวฉัน ไปใช้นามสกุลของผัวหล่อนโน่น”
“ก็ได้ค่ะ พราวจะใช้นามสกุลของผัวพราว ตามที่คุณพิไลต้องการ แต่ทำไมพราวต้องออกไปจ
