เพชรนิลไม่รั้งคนเขินไว้ เขามองเธอลุกเดินเข้าไปในครัว ก่อนลุกเดินตามไป
“หนูจ๋า”
“คะ” หนูจ๋าสะดุ้งตกใจ วางเหยือกน้ำและแก้วในมือลง แล้วรีบหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคนที่ตามเธอเข้ามาถึงในห้องครัว
“พะ…พี่กระต่ายอยากได้อะไรหรือเปล่าคะ”
กระต่ายน้อยยิ้มกรุ้มกริ่ม ร่างสูงเดินเข้าไปใกล้ หนูจ๋าถอยหลังหนี จนสะโพกชนกับเคาน์เตอร์ ไม่มีที่ให้เธอขยับหนีได้อีก หญิงสาวจึงยืนนิ่งสองแขนแนบลำตัว จ้องหน้าเขาด้วยดวงตาตื่น หัวใจดวงน้อยเต้นโครมคราม
กระต่ายน้อยค้ำสองมือกับขอบเคาน์เตอร์กักกันคนตัวเล็กไว้ หนูจ๋าหันซ้ายขวาหาทางหนีที่ไล่ แต่เมื่อเขายังคงยืนนิ่งและเธอก็ไม่สามารถพาตัวเองออกจากการกักกันของเขาได้ หญิงสาวจึงหันมาจ้องมองตาเขาในระยะประชิด เพราะใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาใกล้จนลมหายใจอุ่นร้อนจากจมูกโด่งเป่ารดหน้าผาก
“พี่จะอยากได้หนูจ๋า”
สิ่งที่เขาบอกว่าอยากได้ทำให้หนูจ๋าเข่าอ่อนแทบทรุด เธอเขินจะตายอยู่แล้ว เ
